Czy można ukisić sam sok?

Takie pytanie zadano mi kiedyś w komentarzu do jednego z wpisów. Długo głowiłam się nad tematem, ale nie bardzo miałam jak pozyskać sok do kiszenia. Ten eksperyment stał się możliwy dopiero, gdy moja dobra koleżanka Monika nabyła wolnoobrotową wyciskarkę do soków. Wspaniała sprawa - przez cały wieczór nakręciłyśmy chyba kilka litrów rozmaitych soków z warzyw i owoców. Do kiszenia przeznaczyłam czysty sok z kapusty pekińskiej. (Najwięcej soku zmagazynowane jest w białych, mięsistych częściach kapusty.)


Do soku dodałam trochę soli (na oko - wiedząc, że butelka ma pół litra) oraz odrobinę startera - wody z kiszonych ogórków. Po prostu nie byłam pewna, czy w wyciśniętym soku znajduje się odpowiednia ilość bakterii mlekowych, które zwykle „siedzą” na liściach. Zamieszałam i odstawiłam w ciepłe miejsce.

UWAGA! Swoją porcję soku nastawiłam w bardzo szczelnej butelce po wodzie borjomi. Normalnie używam tych butelek - które dostałam w zaprzyjaźnionej restauracji - na soki i nalewki, właśnie dlatego, że mają bardzo szczelne korki. Z tego też powodu nie nadają się one do fermentowania, gdzie musi być zapewnione ujście gazów. Szklana butelka może eksplodować. Dlatego jeśli chcecie fermentować w takim naczyniu, dobrze jest zakrętkę porządnie poluzować!

Już po dwóch dniach na powierzchni unosiło się sporo bąbelków, a na dnie zebrała się gruba warstwa osadu - nie mam pojęcia, co to takiego, choć przypomina takie męty, które pływają czasem w słojach z ogórkami kiszonymi. W każdym razie po 4 dniach sprawdziłam - sok był już kwaśny, wstawiłam go więc do lodówki. Pozostał kapuściany posmak (mi osobiście nie przeszkadza), smak kwaśny jak woda z dobrze ukiszonych ogórków i lekko słony.

Myślę, że można się pokusić o ukiszenie soku z marchwi lub selera - one także zawierają trochę cukru - niezbędnej pożywki dla bakterii. Te eksperymenty jeszcze przede mną.