Kiszona okra

Na drugi dzień po nastawieniu kiszonki -
kolor jeszcze jaskrawozielony.

Dziś coś, co bardzo przypomina w smaku kiszone ogórki, choć ma nieco inną konsystencję.

Okra, inaczej piżmian jadalny lub ketmia, to bardzo smaczna roślina z rodziny ślazowatych, pochodząca z Afryki, a uprawiana w wielu krajach tropikalnych. Spokrewniona jest z takimi roślinami jak nasza malwa i ślaz, ma podobne kwiaty. Jadalny owoc okry to zielona, podłużna torebka, z komorą powietrzną w środku (podobnie jak u papryki). Nasiona są jadalne. Po przekrojeniu owoc puszcza nieco śluzowatej substancji - okra używana jest między innymi do zagęszczania sosów i zup. Bywa smażona, gotowana, duszona, zapiekana. Można ją jeść także na surowo - strączki są cudownie chrupiące, trochę jakby jadło się paprykę o cienkich ściankach, ale o smaku bliżej zielonego, młodego groszku skrzyżowanego z sałatą. Warto spróbować samemu! W dodatku śluz okry jest ponoć bardzo korzystny dla osób z problemami trawiennymi, wrzodami żołądka itp.

Podczas kiszenia okra zmienia kolor na oliwkowy,
podobnie jak kiszone ogórki.

Okra ciągle jeszcze nie jest u nas zbyt popularna. Dania z tym warzywem pojawiają się w indyjskich restauracjach. Okrę można kupić w sklepach z orientalną żywnością albo przez internet. Warto wybierać jak najmniejsze strączki. Cena to około 25 zł/kg, ale jako że okra jest naprawdę leciutka, już za 5-6 zł otrzymujemy pokaźny woreczek strączków.

Postanowiłam ukisić okrę. Latem dodaliśmy kilka strączków do mieszanej kiszonki z bakłażanem i cukinią i wyszła bardzo dobrze. Wtedy strączki przekroiłam wzdłuż, aby komory powietrzne napełniły się solanką. Tym razem zaryzykowałam i włożyłam do słoika nienaruszone, wypełnione powietrzem strąki. Dodałam swojskie przyprawy - nasiona kopru i czosnek.

Składniki:
okra,
nasiona kopru,
czosnek,
sól kamienna,
woda.

Wykonanie:

Tutaj widać trik z zieloną miseczką.

Do kiszenia, jak wiadomo, potrzebujemy warzywa dokładnie zanurzyć w wodzie, w beztlenowym środowisku. Dlatego okrę, która pięknie pływa, trzeba koniecznie docisnąć. Ja użyłam do tego małej miseczki mieszczącej się w słoiku. Nie miałam do dyspozycji weka (wszystkie zajęte!), musiałam więc skorzystać ze słoja typu twist o pojemności 450 ml. Okrę poukładałam jak najszczelniej, wsypałam łyżeczkę nasion kopru i dodałam 1 przekrojony ząbek czosnku. Zalałam pod samą pokrywkę solanką o stężeniu 1 płaska łyżeczka soli na szklankę wody - więcej nie było trzeba. Już na drugi dzień - kiedy robiłam zdjęcie - na talerzyku zaczął zbierać się nadmiar wypływającej wody. W ciągu kolejnego tygodnia słoik intensywnie „gadał”, gdyż uchodziły z niego bąbelki gazów, co było słychać zwłaszcza nocami.

Wrażenia:
Okra ukisiła się bezproblemowo i bardzo szybko, pomimo niskiej temperatury w kuchni. Już po 5 dniach otworzyłam słoik. Czosnek niestety zdominował smak całości, kopru nie czuć w ogóle (choć np. Piotrek próbował i wg niego poziom czosnku jest akceptowalny). Konsystencja jest natomiast bardzo dobra - okra zmiękła, ale wciąż jest chrupiąca, do tego kwaśna i lekko śluzowata. Następnym razem nastawię to delikatne warzywo w ogóle bez przypraw albo jedynie z odrobiną kopru.